Segundo datos da Comisión Europea (2012), case o 50% da alimentación saudable pérdese cada ano na UE, en fogares, supermercados, restaurantes e na cadea alimentaria, mentres que 79 millóns de cidadáns viven por debaixo da liña da pobreza e 16 millóns. dependen de entidades benéficas de axuda alimentaria.

Recentemente, Francia decidiu regular este problema que afecta ao sector da gran distribución. A partir de xullo de 2016, os supermercados de máis de 400 m2 terán que doar produtos alimenticios non vendidos a ONG especializadas en axudas alimentarias ou a empresas produtoras de fertilizantes agrícolas.

Esta medida é unha actuación que se enmarca no plan do goberno francés de reducir á metade o desperdicio deste recurso antes de 2050. Hai que ter en conta que segundo datos da Comisión Europea (2012), os supermercados xeran o 5% destes residuos, e que polo tanto serán necesarias outras medidas, sobre todo no ámbito doméstico (42%).

Cremos que a eficacia das medidas dependerá tamén do marco legal que incide neste problema. É un tema complexo, e á marxe da normativa de redución e prevención de residuos, haberá que ter en conta outros vectores como os que expomos.

En primeiro lugar, a etiquetaxe dos produtos é un elemento moi importante de transparencia e seguridade dos consumidores. Establece claramente a partir de que data o produto se fai perigoso para a saúde humana (data de caducidade) e marca a diferenza coa data a partir da cal o produto reduce a súa calidade pero non se fai perigoso para a saúde humana (data límite de utilización óptima).

Parécenos importante que a etiquetaxe integre tamén a información necesaria para establecer unha trazabilidade que garanta a calidade do produto cando se revaloriza.

En segundo lugar, cómpre ter en conta a normativa que afecta ao transporte de alimentos e ao aproveitamento dos residuos alimentarios.

En terceiro lugar, consideramos que a regulación dos curtocircuítos podería contribuír a crear unha demanda máis adaptada ás necesidades do consumidor e así reducir os residuos.

E en cuarto lugar, non podemos deixar de lado a regulación dos dereitos de propiedade e responsabilidade no caso dunha doazón de alimentos. En que momento o supermercado deixa de ser responsable do produto?

Dende INSTA apostamos por proporcionar as ferramentas de análise e legais que axuden a crear medidas realistas e aplicables a diferentes escalas. Como no caso de Bélxica, onde algúns concellos condicionan a renovación das licenzas de actividade a medidas para reducir o desperdicio alimentario.

Imaxinas unha ordenanza do teu concello para facilitar que os alimentos útiles non vaian ao lixo senón ás familias que o necesitan?